ظروف و انواع آن در عربی

ظروف به دو دسته «ظروف متصرّف» و «ظروف غیر متصرّف» تقسیم می­شوند.

«ظروف متصرّف» ظرفهایی هستند که هم به صورت ظرف و هم به صورت غیر ظرف به کار می­روند.

«ظروف غیر متصرّف» ظرفهایی هستند که تنها به عنوان ظرف به کار می­روند. هر یک از «ظرف زمان» یا «ظرف مکان» نیز اقسامی دارد.

«ظرف زمان» اسم منصوبی است که به زمان وقوع فعل دلالت دارد و بر سه قسم است:

1- « ظرف زمان مبهم» که بر مقدار غیر معیّنی از زمان دلالت دارد.

2- « ظرف زمان مختصّ» که بر مقدار معیّن و محدودی از زمان دلالت دارد.

3- « ظرف زمان معدود» که بر تعداد معیّنی از زمان دلالت دارد.

برخی از ظرفهای زمان معرب و برخی مبنی هستند. ظرفهای زمان مبنی عبارتند از:

«اِذْ ، اِذا = هنگامیکه »، «مُذْ ، مُنْذُ ، لَمَّا ، اَیَّانَ ، مَتَی ، اَنَّی = زمانیکه»، «اَلْآنَ = اکنون»،

«اَمْسِ = دیروز»، «قَطُّ ، عَوْضُ = هرگز».

«ظرف مکان» اسم منصوبی است که به مکان وقوع فعل دلالت دارد و بر دو قسم است:

1- «ظرف مکان مبهم» که بر مکان غیر معیّنی دلالت دارد.

2- «ظرف مکان مختصّ» که بر مکان معیّنی دلالت دارد.

برخی از ظرفهای مکان معرب و برخی مبنی هستند. ظرفهای مکان مبنی عبارتند از: «حَیْثُ، اَیْنَ ، اَنَّی = جاییکه»، «لَدُنْ ، لَدَی ، عِنْد = نزد»، «هُنَا ، هَهُنَا = اینجا»، «ثَمَّ ، هُنَاکَ = آنجا». ظرفهای مکان معرب عبارتند از: «فَوْقُ»، «تَحْتُ»، «یَمینُ»، «شِمَالُ»، «خَلْفُ»، «قُدَّامَ».